Ik ben Gijs Koopmans, senior associate bij PriceWaterhouseCoopers (PWC). Ooit was ik derde doelman bij FC Groningen maar ik koos toch voor een studie accountancy. Sporten en een gezond leven hebben hun centrale plaats in mijn leven behouden. Ook nu mijn vrouw de diagnose kanker heeft.

Ik tennis en voetbal sinds mijn zesde. Tot mijn drieëntwintigste had ik zelfs en voetbalcarrière. Ik was de derde keeper bij FC Groningen. Omdat ik niet zó goed was dat ik er van kon leven ben ik voor de studie accountancy gegaan. Ze noemden me daarom in mijn elftal ‘de professor’. Tijdens mijn voetbalcarrière heb ik geleerd hoe teamprocessen verlopen. Die kennis kan ik goed toepassen in mijn werk. Toen ik was gestopt bij de FC ben ik blijven voetballen. Keeper bij topamateurclub Be Quick 1887. Na drie jaar ben ik daar ook gestopt, ik wilde wel eens tijd om spontaan met vrienden af te spreken of met mijn vriendin een weekendje weg te gaan. Ik ben wel altijd blijven sporten: hardlopen met mijn hond, tweemaal per week voetballen en heel af en toe golfen.

Ongeveer een jaar geleden kregen mijn vrouw en ik het nieuws dat mijn vrouw een hersentumor heeft. Onze dochter was toen pas een half jaar oud. Mijn vrouw is inmiddels geopereerd, bestraald en heeft chemotherapie gehad. Behalve wat haarverlies zul je niets aan haar merken. De situatie is nu stabiel, maar we weten niet voor hoelang. Medici zeggen dat het vrijwel zeker is dat de tumor terugkomt. Toch blijven we optimistisch, we hebben er vertrouwen in dat het nog lang zal duren voordat de tumor terugkomt. We leven zo gezond mogelijk en letten op wat we eten. Dat betekent onder meer zo min mogelijk toegevoegde suikers. Mijn vrouw laat de taartjes staan.

De ziekte van mijn vrouw heeft ook veel impact op mijn werk gehad. Ik werk in Groningen in een afdeling met tachtig medewerkers. Veel collega’s kennen mijn vrouw. Mede omdat ze zich machteloos voelen en graag iets willen doen, hebben veel van mijn collega’s besloten mee te doen aan de Walk for Life. Ook familie en vrienden. Zelfs mijn vrouw. Hoewel je het niet meteen zou verwachten met zo’n ziekte, voelt ze zich op dit moment fit en zal ze waarschijnlijk zelfs aan zowel de walk als de run meedoen. We hopen geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker bij jonge mensen tussen de twintig en vijfendertig jaar. Dat gaat ons ook aan, want mijn vrouw en ik zijn begin dertig. Naar verwachting doen er van PwC zo’n 160 mensen mee. Ze zijn betrokken en helpen waar dat kan. Hoe moeilijk dit ook is, de ziekte van mijn vrouw heeft me geleerd om te relativeren. Natuurlijk blijft mijn werk belangrijk. Maar als ik ’s avonds naar huis ga zijn daar mijn dochter en vrouw. Zij gaan voor alles.

(Tekst: Marco in ’t Veldt)